Bliski Daleki Wschód

這個星期天跟朋友要去有名的餐廳吃飯，要打電話定位。 你好，我跟我的朋友要去你的餐廳吃飯，所以我要訂位。 請問什麽時候？ 這個禮拜日，五點。 幾位？ 兩位。 不好意思，五點沒有位子，五點半好嗎？  好！  請問電話號碼幾號？ 123456789. 貴姓？ 潘。 好的！ 潘小姐，123456789, 兩位。 我們保留位子十分鐘。 謝謝！ 我還有一個問題。 我可以不可以刷卡？  不好意思，我們只收現金。

Hunminjǒngŭm oznacza “odpowiednie dźwięki dla nauczania ludu”. Do czasów panowania króla Sejoga, będącego czwartym władcą z dynastii Chosǒn, w Korei wykorzystywano system ideogramów chińskich, które nie pozwalały na prawidłowy zapis języka koreańskiego i dlatego też, prości ludzie nie mogli ich sobie przyswoić. Król Sejong postanowił zmienić tę sytuację i w 1443 roku opracował nowy alfabet, który pozwalał na odpowiedni zapis języka koreańskiego i nazwał go „hunminjǒngŭm”. W 1446 roku Chǒng Ingi oraz inni uczeni na polecenie króla Sejonga opracowali składającą się z 33 stron księgę napisaną pismem chińskim, która objaśniała sposób wykorzystania nowego alfabetu. Księga – podobnie jak nowy alfabet - nazywała się Hunminjǒngŭm. Cztery strony przedstawiały nowy alfabet, a aż dwadzieścia cztery stronice zajmowało wprowadzenie, które napisali Chusǒk i Chǒng Ingi. Nie był to obszerny tekst, ale opracowana teoria była przedstawiona w bardzo przejrzysty sposób, a opis miał naukowy chara

Koreański alfabet określa się nazwą hangyl - 한글 (łacińska transkrypcja to Han'gûl.) W strukturze liter koreańskich wyróżnia się dziewięć podstawowych elementów graficznych: Wbrew pozorom cztery pierwsze znaki różnią się, ale wszystko po kolei. W alfabecie koreańskim występuje 24 liter ( 14 spółgłosek podstawowych, 10 samogłosek podstawowych) Dodatkowo wyróżnia się 5 spółgłosek geminowanych (czyli podwojonych) oraz 11 dyftongów ( dwie literki). SAMOGŁOSKI PODSTAWOWE I DYFTONGI SAMOGŁOSKOWE SPÓŁGŁOSKI PODSTAWOWE NG (ㅇ) wymawia się jako ng tylko na końcu wyrazu. W połączeniu z samogłoskami nie jest wymawiana (np: pang - pokój). Ten znak jest również używany gdy mamy dwie następujące po sobie samogłoski oraz na początku wyrazu, jeśli zaczyna się samogłoski. Dobrym przykładem jest wyraz oi - ogórek. W tym przypadku jego pisownia będzie wyglądał tak - 오이. SPÓŁGŁOSKI PODWÓJNE  W koreańskim nie ma rozróżnienia na wielkie i małe litery. Poszczególne sylaby pisze się w ta

Stare chińskie przysłowie mówi: "Gdy nie wiesz co wstawić , wstaw 了 (le)."  Rzeczywiście  jest to jakaś  metoda, ale spróbujmy   usystematyzować  nasza wiedzę  na temat niesfornego  了. 1. Zakończona czynność.   了 znajdujące się po czasowniku (i jego dopełnieniu - zobacz przykład B). Oznacza, ze dana czynność się zakończyła w przeszłości.  A. Porownaj:  我买了火车票 . - Kupiłem bilet na pociąg.  我要买火车票 - Chce kupić bilet na pociąg.  B. 妈妈: 你写功课了吗? - Mama: napisałeś już zadanie domowe? 孩子:  我写了 . - Dziecko: Napisałem.  Konstrukcja jest więc następująca:  Osoba (przysłówek/ określenie czasu) + czasownik (określenie) + 了 C. 你上课了吗? - Czy skończyłeś już lekcje?  Odpowiedzi moga byc dwie:  TAK: 我上课了 . - Skończyłem lekcje.  JESZCZE NIE: - 我还没上课 . - jeszcze nie skończyłem lekcji.  UWAGA!: W czasie przeszłym w języku chińskim przeczenie zawsze ma postać 没. Jeżeli coś się jeszcze nie skończyło, jeszcze trwa to nie może zawierać