Pismo koreańskie

-




Hunminjǒngŭm oznacza “odpowiednie dźwięki dla nauczania ludu”. Do czasów panowania króla Sejoga, będącego czwartym władcą z dynastii Chosǒn, w Korei wykorzystywano system ideogramów chińskich, które nie pozwalały na prawidłowy zapis języka koreańskiego i dlatego też, prości ludzie nie mogli ich sobie przyswoić. Król Sejong postanowił zmienić tę sytuację i w 1443 roku opracował nowy alfabet, który pozwalał na odpowiedni zapis języka koreańskiego i nazwał go „hunminjǒngŭm”. W 1446 roku Chǒng Ingi oraz inni uczeni na polecenie króla Sejonga opracowali składającą się z 33 stron księgę napisaną pismem chińskim, która objaśniała sposób wykorzystania nowego alfabetu. Księga – podobnie jak nowy alfabet - nazywała się Hunminjǒngŭm. Cztery strony przedstawiały nowy alfabet, a aż dwadzieścia cztery stronice zajmowało wprowadzenie, które napisali Chusǒk i Chǒng Ingi. Nie był to obszerny tekst, ale opracowana teoria była przedstawiona w bardzo przejrzysty sposób, a opis miał naukowy charakter. Współcześni językoznawcy z całego świata bardzo wysoko oceniają teorię dotyczącą zasad stworzenia koreańskiego alfabetu oraz sposobu jego użytkowania.W jaki sposób król Sejong opracował nowy alfabet? Jedna z legend głosi, że korzystał z pomocy swoich dzieci. Kazał im czytać chińskie znaki. Na podstawie ich wymowy zapisywał nowe litery. Trwało to kilka lat. W następnym stuleciu pismo koreańskie przechodziło powolną przemianę i rewolucję. Niektóre litery zniknęły z pierwotnej wersji na rzecz innych.






Źródło:
*http://pl.korean-culture.org/navigator.do?SiteCode=poland&langCode=poland&menuCode=200909240024
* koreański kurs podstawowy, Edgard, Warszawa 2010

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Alfabet koreański

-
Obraz
Koreański alfabet określa się nazwą hangyl - 한글 (łacińska transkrypcja to Han'gûl.) W strukturze liter koreańskich wyróżnia się dziewięć podstawowych elementów graficznych: Wbrew pozorom cztery pierwsze znaki różnią się, ale wszystko po kolei. W alfabecie koreańskim występuje 24 liter ( 14 spółgłosek podstawowych, 10 samogłosek podstawowych) Dodatkowo wyróżnia się 5 spółgłosek geminowanych (czyli podwojonych) oraz 11 dyftongów ( dwie literki). SAMOGŁOSKI PODSTAWOWE I DYFTONGI SAMOGŁOSKOWE SPÓŁGŁOSKI PODSTAWOWE NG (ㅇ) wymawia się jako ng tylko na końcu wyrazu. W połączeniu z samogłoskami nie jest wymawiana (np: pang - pokój). Ten znak jest również używany gdy mamy dwie następujące po sobie samogłoski oraz na początku wyrazu, jeśli zaczyna się samogłoski. Dobrym przykładem jest wyraz oi - ogórek. W tym przypadku jego pisownia będzie wyglądał tak - 오이. SPÓŁGŁOSKI PODWÓJNE  W koreańskim nie ma rozróżnienia na wielkie i małe litery. Poszczególne sylaby pisze się w ta
Czytaj więcej

Ciekawostki językowe - język koreański - wymowa

-
Cześć!  Na dzisiaj przygotowałam post podobny (a nawet w sumie bardzo)  do tego który można było przeczytać na stronie jkoreanski.blogspot.com.  W dzisiejszych ciekawostkach językowych zapraszam na koreańską wymowę :)  Pisownia języka koreańskiego jest prosta, jednak wymowa -  już tak niekoniecznie. Zachęcam do słuchania muzyki i znajdywania różnych video odnośnie wymowy. Tak szybciej jej się nauczycie :) Oto kilka ważnych zasad odnośnie czytania znaków: ㅏ a a ㅑ ya ja ㅓ eo krótkie „o” ㅕ yeo krótkie „jo” ㅜ u u ㅠ yu ju ㅗ o długie „o” ㅛ yo długie „jo” ㅡ eu y (bardziej przypomina niemieckie „ü”) ㅣ i i ㅐ ae szerokie „e” (usta rozszerzone jak do uśmiechu) ㅒ yae szerokie „je” (usta rozszerzone jak do uśmiechu) ㅔ e e ㅖ ye je ㅚ oe łe ㅟ wi łi ㅢ ui yj/yi ㅘ wa ła ㅙ wae szerokie „łe” (usta rozszerzone jak do uśmiechu) ㅞ we łe ㅝ weo ło ㄱ g, k k (na początku zdania lub pojedynczego wyrazu oraz na końcu wyrazu) g (między dwoma samogłoskami lub w środku zdania) ㄴ n n
Czytaj więcej

Klasyfikacja Demonów Słowiańskich

-
Obraz
Po co ludziom wiara? Na to pytanie już od dawna próbowano znaleźć odpowiedź. Najogólniej wiarę można zdefiniować jako przekonanie o istnieniu istot lub zjawisk nadprzyrodzonych.[1] Wiara miała pomóc ludziom określić co jest dobre i słuszne, a co nie. Pozwalała także wierzyć w to, że człowiek to bowiem nie tylko ciało. Obok materialnej powłoki, tkwi w nim pierwiastek intelektualny, emocjonalny i wreszcie duchowy.[2] Ta materialna powłoka, istoty i zjawiska nadprzyrodzone nie zawsze muszą być to postacie pozytywne – w swojej pracy skupię na się na demonologii słowiańskiej, czyli na nauce o złych duchach, traktowana jako pomocnicza gałąź wiedzy o czarnej magii, a nie jako antyteza teologii.[3] Postaram się przedstawić ogólną kategoryzację słowiańskich demonów, przedstawiając po krótce kilku przedstawicieli danej grupy. Zanim jednak do tego przejdę, trzeba byłoby odpowiedzieć na pytanie skąd w ogóle wzięły się demony. Niektóre utożsamiane były z przyrodą, które pośredniczyły mię
Czytaj więcej