Pismo koreańskie

Hunminjǒngŭm oznacza “odpowiednie dźwięki dla nauczania ludu”. Do czasów panowania króla Sejoga, będącego czwartym władcą z dynastii Chosǒn, w Korei wykorzystywano system ideogramów chińskich, które nie pozwalały na prawidłowy zapis języka koreańskiego i dlatego też, prości ludzie nie mogli ich sobie przyswoić. Król Sejong postanowił zmienić tę sytuację i w 1443 roku opracował nowy alfabet, który pozwalał na odpowiedni zapis języka koreańskiego i nazwał go „hunminjǒngŭm”. W 1446 roku Chǒng Ingi oraz inni uczeni na polecenie króla Sejonga opracowali składającą się z 33 stron księgę napisaną pismem chińskim, która objaśniała sposób wykorzystania nowego alfabetu. Księga – podobnie jak nowy alfabet - nazywała się Hunminjǒngŭm. Cztery strony przedstawiały nowy alfabet, a aż dwadzieścia cztery stronice zajmowało wprowadzenie, które napisali Chusǒk i Chǒng Ingi. Nie był to obszerny tekst, ale opracowana teoria była przedstawiona w bardzo przejrzysty sposób, a opis miał naukowy charakter. Współcześni językoznawcy z całego świata bardzo wysoko oceniają teorię dotyczącą zasad stworzenia koreańskiego alfabetu oraz sposobu jego użytkowania.W jaki sposób król Sejong opracował nowy alfabet? Jedna z legend głosi, że korzystał z pomocy swoich dzieci. Kazał im czytać chińskie znaki. Na podstawie ich wymowy zapisywał nowe litery. Trwało to kilka lat. W następnym stuleciu pismo koreańskie przechodziło powolną przemianę i rewolucję. Niektóre litery zniknęły z pierwotnej wersji na rzecz innych.

Źródło:

*http://pl.korean-culture.org/navigator.do?SiteCode=poland&langCode=poland&menuCode=200909240024

* koreański kurs podstawowy, Edgard, Warszawa 2010