Medialny wizerunek Rosji
Wielu Polaków, niczym Czepiec z
dramatu Wyspiańskiego „Wesele” może zadawać pytanie: Cóż tam Panie w polityce? (…) W końcu wiele rejonów świata jest
zbyt odległych i niedostępnych, a jedyną wiedzę, jaką można nabyć jest
przedstawiona przez dziennikarzy w mediach. Oczywiście, trzeba wziąć pod uwagę pewną
znaczącą cechę współczesnego świata -
nadmiaru informacji. Rośnie liczba
źródeł, spadają koszty przesyłki i zmniejszają się inne bariery hamujące
rozprzestrzenianie się informacji.[1]
Nadmiar informacji powoduje zjawisko szumu informacyjnego, które jak opisał
to T.Dąbrowski, wywołuje stan przeciążenia informacyjnego, wynikającego z ich
ograniczonych zdolności przetwarzania, a to z kolei prowadzi do
podejmowania decyzji i pogorszenia się ich jakości.[2] Nie ma żadnych
wątpliwości, że media odgrywają istotną rolę w kształtowaniu obrazu
rzeczywistości. Docierają do szerokiego
grona odbiorców, rozprzestrzeniając informacje, a jednocześnie mają zdolność do
przyciągania i koncentrowania uwagi opinii publicznej na zagadnieniach, osobach
bądź organizacjach, które stały się przedmiotem przekazu medialnego.[3] Jak w takim razie media kreują medialny wizerunek Rosji – kraju,
który choć jest położony dość blisko naszego państwa, to w rzeczywistości
wydaje się być bardzo odległy i zarazem tajemniczy?
Zanim jednak przejdę do dalszej
części, warto wyjaśnić kluczowe pojęcie, które może być niezbędne do dalszej analizy.
Czym jest wizerunek? Według strony wizerunek.blox.pl wizerunek to wyobrażenie, jakie funkcjonuje w opinii
publicznej w związku z daną osobą lub instytucją.[4] Podobną definicję można znaleźć w Innym Słowniku
Języka Polskiego PWN, wizerunek czegoś to wyobrażenie jakie mamy o tym lub
jakie przekazujemy innym np. w książce lub filmie.[5] W Słowniku terminologii medialnej
wizerunek jest definiowany jako ogólny obraz w oczach opinii publicznej.[6]
Do analizy wizerunku medialnego
Rosji wybrałam artykuły prasowe z gazety „Angora”, która jest przeglądem prasy
zarówno polskiej, jak i zagranicznej. Najczęściej artykuły o Rosji pojawiają
się w części „Peryskop” powstałej w 2001 roku i będącej przeglądem prasy
zagranicznej. W swojej pracy skupię się na analizie artykułów pojawiających się
w 2016 roku, ponieważ nie działo się w nim nic aż tak znaczącego jak wybory na
prezydenta, czy choćby Zimowe Igrzyska Olimpijskie, a pragnę przedstawić z czym
na co dzień mieszkańcy Rosji się
zmierzają, a przy okazji obalić kilka spornych kwestii związanych z tym krajem.
Według „Angory” w tym roku kwestie rosyjskie nie były aż tak warte wyśmiania,
żeby trafić na okładkę tygodnika (warto w tym miejscu wspomnieć, że mają one raczej
humorystyczny charakter). Okładki z Rosją najwcześniej patrząc wstecz pojawiły
się w 2014 roku w numerze jedenastym i czterdziestym piątym. Pierwsza
wiązała się z nominacją Prezydenta Putina do nagrody Nobla i humorystycznym
pytaniem komu ją zabierze, druga natomiast pojawiła się w odpowiedzi na rzekomą
chorobę Prezydenta wraz z zabawnym podpisem, że rakowi trzeba zakręcić gaz, mający oczywiście podtekst czysto
polityczny i odnoszący się do zakręcania kurka gazu dla Europy.
Aby w sposób bardziej dokładny
przeanalizować artykuły prasowe i żeby móc lepiej przedstawić jak Polacy widzą
Rosję, postanowiłam przeprowadzić ankietę, odnoszącą się do medialnego
wizerunku tego kraju.[7] Ankieta składała się z
pięciu pytań. Pierwsze pytanie brzmiało: z kim, czym kojarzy Ci się Rosja? Najczęściej,
bo aż pięćdziesiąt jeden ankietowanych wskazało Władimira Putina. Staje się on
pewnym symbolem Rosji, a nawet zastanawiałabym się, czy nie pewnym
synonimem tego kraju. W końcu większość prezentowanych przeze mnie artykułów
dotyczy właśnie prezydenta. Również to właśnie on był zaprezentowany na okładce
„Angory”, jeżeli już pojawia się sprawa
rosyjska, warta nieco humorystycznego spojrzenia. Na drugim miejscu pojawia się
wódka (czterdzieści cztery odpowiedzi), co mimo wszystko może wydawać się lekko
zaskakujące. Różne źródła podają różnolite dane odnośnie największego spożycia
alkoholu na świecie przez państwa, ale mimo wszystko jedno się zgadza u
wszystkich – nigdzie Rosja nie zajmuje pierwszego miejsca. Przykładowo, według
strony World Atlas, Rosja zajmuje aż (!) czternaste miejsce, ustępując między
innymi Węgrom, Andorze, Białorusi czy Estonii.[8] Następne odpowiedzi jakie
się pojawiały się w ankiecie dotyczyły między innymi postaci historycznych
(Józef Stalin – osiem odpowiedzi), sytuacji w kraju (bieda – pięć odpowiedzi,
zima - cztery odpowiedzi), a także pewnych stereotypowych słów określających
Rosję i jej mieszkańców jak debile, chamstwo, idiotyzm czy gopnik (po jednej
odpowiedzi). Pragnę zaznaczyć, że praktycznie oprócz Prezydenta Władimira
Putina i kilku pojedynczych słów (jak odpowiedź car) przedstawionych w tej
części, nie pojawiły się w analizowanych artykułach. W takim razie skąd biorą
się skojarzenia ankietowanych?
Na to może spróbować odpowiedzieć
kolejne pytanie z ankiety – z czego
czerpiesz wiedzę o Rosji? Ponad siedemdziesiąt osiem procent ankietowanych
odpowiedziało, że z internetu. Jeżeli ankietowani swoją wiedzę o Rosji czerpią
ze stron jak demotywatory, kwejk czy z nonsensopedii, gdzie Rosja przedstawiana
jest jako królestwo
na skraju lasu i nędzy, zamieszkane przez przedstawicieli
handlowych i dziwnie sepleniącą swołocz w czerwonych muszkach.[9],
a także prześmiewczych fanpage’ów na Facebooku, jak „Tymczasem w Rosji” lub „To
jest Rosja, tego nie ogarniesz” to nie można być zdziwionym o dość stereotypowym
podejściu do tematu. Dla przykładu chciałabym przedstawić dwa prześmiewcze
memy. Pierwszy przedstawia dwa zdjęcia – aktora Hugh Jackmana i innego
mężczyznę łudząco przypominającego owego aktora, bardzo zaniedbanego. Przy
zdjęciach widnieje napis: Nikt jeszcze
nie powrócił z Rosji takim jaki przyjechał. Ten kraj szmaci każdego. Innym
przykładem może być „słynna nauczycielka”, która stoi przy tablicy. Przy tym
memie tekst jest następujący: Z kim
graniczy Rosja? Z kim chce!
Oczywiście są to tylko dwa przykłady, ale takich memów jest o wiele
więcej.
Kolejne pytanie brzmiało: według
Ciebie o czym najczęściej media informują w związku z Rosją? Odpowiedzi
nie powinny wzbudzić zaskoczenia – dziewięćdziesiąt procent ankietowanych
wskazało na politykę. Poza tym, wydaje mi się, że właśnie Polaków takie tematy
najbardziej interesują. W końcu Rosja jest sąsiadem Polski i wszystko, co dzieje
się wewnątrz kraju może mieć ogromne znaczenie dla Polaków. Jednak w tym roku w
Angorze pojawiły się artykuły nie tylko o polityce, ale także o kulturze, co
może za przykład posłużyć artykuł pod tytułem Romans mniemany, czyli czar i balerina (warto w tym miejscu
jeszcze zaznaczyć, że żadna z ankietowanych osób nie wskazała kultury). Artykuł
opisuje film „Matylda” będący swojego rodzaju biografią baletnicy Krzesińskiej,
która miała romans z przyszłym carem Mikołajem II. Główną rolę zagrała
Michalina Olszańska, a w postać Mikołaja II – wcielił się niemiecki aktor Lars
Edinger. Film budzi ogromne kontrowersje w Rosji – gwiazda rosyjskich
mediów Natalia Pokłońska zwróciła się do prokuratury by skontrolowała produkcję
– według niej powinno się zaprzestać rozpowszechniania filmu, który zawiera
fałszywe i przekręcające historię dane. Oprócz tego film ma obrażać
uczucia religijne prawosławnych. To nie jest pierwsza reakcja dotycząca tego
filmu. W lipcu 2016 roku została opublikowana petycja, która wzywała autorów do
zaprzestania produkcji zawierającej jawne kłamstwa – do tych protestów podstawę
stanowił ukazany w kwietniu trailer.
Kolejnym
artykułem, który interesuje Rosjan (pojawił się na wielu stronach
informacyjnych w Rosji) jest Uczta w
czasie zarazy. Przedstawia on ślub syna Michaiła Gucerijewa, - głowę
rodziny, którą magazyn „Forbes” uznał za najbogatszą familię w Rosji. Tytuł
artykułu ukazuje, że nawet w czasie kryzysu, wystawne bankiety nie odchodzą do
lamusa. Sama dekoracja kosztowała od trzech do czterech milionów dolarów. Suknia
panny młodej, która ważyła dwadzieścia pięć kilogramów, ozdobiona tysiącami
kryształków, kosztowała trzysta trzydzieści tysięcy euro. Diadem natomiast
kosztował około pięć milionów euro. Wszyscy goście (a było ich sześciuset),
zgodnie z inguskim zwyczajem otrzymali prezent, szkatułkę wykonaną ze
złota, malachitu, kryształu górskiego i
kryształków Swarovskiego. Ten miły gest kosztował sześćset siedemdziesiąt
tysięcy euro. Warto też wspomnieć o oprawie muzycznie wesela. Wystąpili między
innymi Jennifer Lopez, Enrique Iglesias, czy Sting. Chociaż to wesele było na
ustach wszystkich, nie odbyło się bez kilku skandalów – podczas wesela jednej z
zaproszonych dam zginął pierścionek. Oczywiście znaleziono go jak i torebkę od
Valentino, która też jakimś cudem zniknęła, choć opiekę pieczętowała osobista
służba bezpieczeństwa oligarchy. Jeden z czytelników gazety, w której pojawił
się obszerny artykuł na ten temat, zauważył, że wesele odbyło się w czasie
prawosławnego Wielkiego Postu.
Pojawiały się także artykuły, które
łączą w sobie kulturę i politykę. Przykładem może być artykuł pod tytułem Muzyka i polityka na Eurowizji. Reprezentant
Rosji Siergiej Łazariew był typowany przez bukmacherów jako zwycięzca Eurowizji
2016, tymczasem zajął trzecie miejsce przegrywając z Australią i Ukrainą. Autor
artykułu zwraca uwagę na to, że wśród głosowania profesjonalnego jury, tylko
dwadzieścia jeden krajów doceniło występ Rosjanina. Co więcej, kraje, które dawały
Rosji najwięcej punktów, tym razem je oszczędziły, przyznając, jak na przykład
Armenia tylko dwa punkty. Porażka nie byłaby tak bolesna, gdyby nie fakt, że
Jamala, zwyciężczyni tej edycji Eurowizji zaśpiewała piosenkę „1944”,
poświęconą tragicznym wydarzeniom z końca drugiej wojny światowej, gdy na
polecenie Stalina sowieckie władze deportowały z Krymu między innymi rodaków
piosenkarki. Siedemdziesiąta druga rocznica deportacji przypadała cztery dni po
finale konkursu. Piosenka ta miała więc przesłanie polityczne i była swoistą
odpowiedzią na aneksję Krymu w 2014 roku. Nie dziwi więc podejście Rosjan,
którzy do konkursu przystępowali jak do wojny z Ukrainą. W tym artykule Rosja nie daje za wygraną i za
wszelką cenę pragnie zmienić wyniki głosowania – od organizowania petycji, po
nawet zaproponowanie obywatelstwa rosyjskiego wygranej piosenkarce.
Innym przykładem artykułu łączącego
w sobie i kulturę i politykę jest artykuł pod tytułem Putin źle sypia. Chociaż już w lidzie można przeczytać o odbytym szczycie
Rosja-Białoruś, który obfitował w wiele ważnych rozmów gospodarczych, nie jest
to główny temat. Ważniejsze od postanowień i następstw wiążących się z tym
wydarzeniem jest dla reporterów sprawa odpoczynku prezydenta. Podczas krótkiej
pogawędki między prezydentami, Łukaszenko zapytał przywódcę Rosji, czy wszystko
u niego w porządku. Ten odpowiedział, że ostatnio źle sypia. Kwestia odpoczynku
Putina pojawiała się w mediach i kulturze już wiele razy, chociażby w filmie
„Prezydent” z 2015 roku, gdzie szef administracji Kremla opowiada o śnie
prezydenta. W artykule podejmowany jest jeszcze inny wątek snu Putina, kiedy to
mały chłopiec zaciekawiony tym wątkiem postanowił zapytać go o ilość snu, gdyż
sam chce zostać prezydentem, a spać lubi. Dopiero potem można przeczytać o
postanowieniach szczytu. Informacje te są „okrążone” przez sprawy bardzo błahe
– na koniec artykułu opisany jest pokaz mody, który odbył się na zakończenie
spotkań oraz zdjęcie, które przedstawia przywódców wpatrzonych w plecy jednej z
białoruskich modelek. Może autorzy artykułu, chcieli przedstawić czytelnikom
coś innego niż polityka? W końcu i tak wszyscy dobrze zdają sobie sprawę, że
Białoruś jest wpatrzona w Rosję jak w obrazek i
pójdzie za nią nawet w ogień, więc jakiekolwiek postanowienia nie
przyniosą żadnych znaczących zmian w dotychczasowej polityce.
W tym miejscu chciałabym
przeanalizować artykuły związane z polityką. Wśród najważniejszych wydarzeń,
które wydarzyły się w 2016 roku, bez wątpienia można zaliczyć interwencję
zbrojną w Aleppo oraz pewne „zgrzyty” na linii Turcja-Rosja i oczywiście
wspaniałe pojednanie. Z tym ostatnim wydarzeń można przytoczyć artykuł Erdogan, druh Putina który opisuje
spotkanie przywódców Rosji i Turcji. Z zaniepokojeniem to wydarzenie
obserwowali politycy w Waszyngtonie i Brukseli, a także stratedzy NATO.
Niektórzy wyrażali obawy, że dojdzie do sojuszu „cara” z „sułtanem”. Publicyści
także zwracali uwagę na inne aspekty – było to pierwsze spotkanie Erdogana od
czasu nieudanego puczu z 15 lipca 2016. To właśnie Putin był pierwszą osobą,
która zaproponowała pomoc w czasie niepokoju w kraju. Na dalszy plan zeszły
wtedy nieporozumienia z listopada 2015 roku, kiedy został zestrzelony rosyjski
myśliwiec. W końcu obydwa kraje są lekceważone przez Zachód, a także łączy
ich motywacja polityki – nie chodzi o ideologię i wartości, ale o własne
korzyści. W tym artykule widzimy więc Rosję jako egoistę, z którą, wbrew
pozorom można negocjować, ale tylko wtedy, gdy kraj boryka się z podobnymi problemami jak Turcja.
Sześć procent ankietowanych
wskazało, że najczęściej w mediach pojawiają się artykuły o społeczeństwie. Jako
przykład artykułu o takiej tematyce pojawiającej się w 2016 roku w Angorze,
można podać Postsocjalistyczne miasto
skandynawskie, który opisuje Tallin. Ten artykuł ma na celu przedstawienia
stolicy Estonii, a co za tym idzie, zachęcenie czytelników do odwiedzenia tego
kraju. Z artykułu można dowiedzieć się, że około trzydziestu procent
mieszkańców tego miasta to Rosjanie, a rosyjski słuchać na każdym kroku. Próby
przeniesienia pomnika żołnierza radzieckiego z centrum Tallina w 2007 roku
zakończyły się zamieszkami, w których zginęła jedna osoba, a wiele osób zostało
rannych. I chociaż Tallin szczęśliwie ominęły plany socjalistycznych
architektów, w stolicy Estonii znajdują się zabytki rosyjskie, jak na przykład
sobór Aleksandra Newskiego. Biura turystyczne zachęcają także do odwiedzenia
pobliskiego miasto Paldiski, gdzie mieści się dawna sowiecka baza wojskowa, tak
zwany „Sowiecki Pentagon”, który przyciąga wielu turystów, przede wszystkim z
Zachodu. Warto podkreślić tu, że Zachód jest zainteresowany dawną republiką
radziecką, a co za tym idzie, także i jej historią, kulturą.
Niewiele ponad trzy procent ankietowanych
wskazało odpowiedź inne. Kilka osób napisało nawet, co według nich to oznacza –
przede wszystkim sprawę militarne i wojskowe. Jak przykład posłuży artykuł Ćwiczenia z zagrożenia. Z artykułu
dowiadujemy się, że co czwarty Rosjanin wziął udział od czwartego do siódmego
października 2016 roku w ćwiczeniach, które zgodnie z oficjalnymi planami miały
być największym przedsięwzięciem w ciągu ostatnich lat. Zwykli obywatele
ćwiczyli nawyki awaryjno-ratunkowe,
natomiast profesjonaliści ćwiczyli koordynację działań policji, czy służby
zdrowia, trenowali przeprowadzenie ewakuacji oraz szybkie instalowanie punktów
sanitarno-dezynfekujących. Do pełnej gotowości przygotowane były schrony, żeby
pomieścić całą ludność stolicy. Według artykułu, informację tę podano po
otrzymaniu ostrzeżenia od USA, że na tle trwającej wojny w Syrii terroryści
mogą rozszerzyć zasięg operacji i zaatakować również rosyjskie miasta. Choć
rzecznik Kremla Dmitrij Pieskow uspokaja, nie sposób zauważyć pewnego wniosku.
Czyżby Rosja, która choć terroryzm stawia na trzecim miejscu zagrożeń (po USA i
NATO) zaczyna się bać? W końcu tytuł artykułu to „ćwiczenia z zagrożenia”…
Innym artykułem o tematyce
militarnej, może być Szatańska rakieta
Putina. Nowa rakieta, która może rozpętać prawdziwe piekło na ziemi i która
zastąpi będące na wyposażeniu sił zbrojnych Moskwy od lat siedemdziesiątych
rakiety R-36M Wojewoda, zostały określone przez NATO jako Szatan II. Pracę nad nią
trwały od 2011 roku, a wejdą do służby w 2018 roku. Dwa lata później ma
całkowicie zastąpić wspomniane już przestarzałe rakiety. Szatan zasługuje na
swoją nazwę – pocisk jest w stanie zniszczyć terytorium o powierzchni Francji,
a także według ministra obrony, nowa rakieta może zmierzać do celu, lecąc
zarówno nad biegunem południowym jak i północnym. Pod koniec artykułu autor
podkreśla zdanie niektórych komentatorów, który zwracali uwagę na to, że Rosja
od dawna planowała zastąpić przestarzałe Wojewody rakietami nowej generacji. W
szczególności teraz, Putin wykorzystał okazję, aby pokazać swój „szatański
plan”, gdy relacje Rosji z Zachodem stają się coraz bardziej napięte. Niektórzy
coraz częściej mówią o zbliżającej się trzeciej wojnie światowej. W tym
artykule Putin porównywany jest do szaleńca, który za pomocą szatańskiego planu
(czyli więc rakiet o podobnej nazwie) pragnie postraszyć
świat.
Rosja może pochwalić się też czymś
innym – rdzewiejącą dumą, czyli
Admirałem Kuzniecowem. Chociaż krążownik lotniczy budził powszechny niepokój,
gdy ruszał do Aleppo, autor zwraca uwagę na widoczny z odległości wielu kilometrów gigantyczny pióropusz dymu
wydobywający się z komina okrętu. Przypominało to jednostki z czasów pierwszej
wojny światowej. Jak pokazał to wcześniejszy artykuł, Rosja stara się
unowocześniać swoje sprzęty wojskowe, tymczasem Admirał Kuzniecow i kilka
innych okrętów w tym krążownik atomowy „Piotr Wielki” przemieszczały się w
kierunku Syrii, by wesprzeć rosyjską operację wojskową. Dalej można przeczytać
charakterystykę krążownika lotniczego, którego prześladują awarie jak pożary,
brak ogrzewania, czy też cieplej wody. Oprócz tego zdjęcie wskazywało, że
właśnie ta rdzewiejąca duma Rosji, pieszczotliwie nazywana „Kuzią” nie płynęła
o własnych siłach, tylko była na cumie towarzyszącego mu holownika. Warto
zwrócić uwagę na inny artykuł, który znajduje się na tej samej stronie – Rosja jest niebezpieczna, który opisuje
wywiad prasowy udzielony przez dyrektora kontrwywiadu Andrew Parkera. Parker
przestrzegał przede wszystkim przed wzrastającym zagrożeniem ze strony Rosji,
argumentując to chociażby agresywną polityką zagraniczną wykonywaną za pomocą
propagandy, szpiegostwa czy sabotażu. Z
jednej strony więc można wywnioskować, że sprzęt chociaż stary, napawa dumą,
ale czy jest w stanie zagrozić, skoro musi korzystać z pomocy holownika? Z
drugiej natomiast strony widzimy niebezpieczną Rosję, której służby specjalne
wciąż działają w różnych częściach świata „tradycyjnymi sposobami”. Warto wspomnieć,
że w czasie II wojny światowej Rosja miała najlepiej zorganizowaną służbę
wywiadowczą na świecie. Tylko przez „głupotę” Stalina, Rosja została zaskoczona
w czasie realizacji planu „Barbarossa”. Skoro służby nadal działają
tradycyjnymi sposobami, możemy tylko spekulować, czy to też obejmuje decyzję
prezydenta Putina…
Jak Angora opisuje Rosję?
Chociaż artykuły nie tylko skupiają się na prezydencie Władimirze Putinie,
przedstawiając czytelnikom wydarzenia kulturalne, społeczne, wojskowe czy też i
sportowe to i tak Rosja nie jest przedstawiona w najlepszym świetle. Ukazany
jest chociażby przepych jaki towarzyszy podczas przyjęcia weselnego, Angora
nazywa także Rosję egoistycznym krajem, który zrobi wszystko aby wygrać, a
nawet ukazywane są słowa, które od razu kojarzą się z czymś złym, jak chociażby
słowo „szatańskie rakiety”. Z drugiej
też strony Rosja przedstawiania jest jako kraj potężny, który także może się
przygotowywać na ewentualne zagrożenie z zewnątrz i przez to może się też bać. Dwa
ostatnie pytania, które postanowiłam zadać w trakcie ankiety, dotyczyły
odczucia ankietowanych odnośnie występujących w mediach informacji o Rosji.
Jedno z nich brzmiało: czy uważasz, że w polskich mediach za często pojawiają
się informacje o Rosji? Ponad trzydzieści jeden procent stwierdziło, że tak,
ponad pięćdziesiąt jeden procent, wskazała przeciwną odpowiedź. Dwudziestu
sześciu ankietowanych nie ma zdania na ten temat. Oczywiście więcej informacji
o Rosji pojawiają się, gdy dzieje się coś ważnego, a w roku 2016 nieobfitującym
w spektakularne wydarzenia, to artykuły o śnie Putina, czy o Uczcie w czasie
zarazy, zdają się przypominać, że Rosja jeszcze istnieje. Następne pytanie
napawa optymizmem – czy uważasz, że polskie media przeinaczają rzeczywisty
wizerunek Rosji? Tu aż sześćdziesiąt trzy procent ankietowanych wskazało na
tak.
ZAŁĄCZNIK NUMER 1
ANKIETA – medialny
wizerunek Rosji
Zgodnie z instrukcją,
ankietowany miał zaznaczyć tylko jedną odpowiedź (pomijając pierwsze pytanie
otwarte). Na 300 ankietowanych, 128 odpowiedzi jest nieważnych (stanowi to
42,66% wszystkich odpowiedzi), ponieważ ankietowani zaznaczyli więcej niż jedną
odpowiedź. Prowadzi to do dość smutnego wniosku – społeczeństwo nie potrafi
czytać ze zrozumieniem.
Pytanie 1 : Z kim, czym kojarzy Ci się
Rosja?
Putin – 51
odpowiedzi
Wódka – 44
odpowiedzi
Stalin – 8
odpowiedzi
Bieda, Cyka Blyat - 5 odpowiedzi
Zima, komunizm, potęga, mocarstwo, – 4 odpowiedzi
Matrioszka, dywany na ścianie, patologia, niedźwiedź,
– po 3 odpowiedzi
Alkohol, duży kraj, wojna, Ivan Groźny, absurd, Rush
B, Kreml, Syberia – po 2 odpowiedzi
Zróżnicowanie społeczne,
kraj posowiecki, kolej transsyberyjska, Krym, Szybkowar, Igrzyska w Soczi,
Zaborczy kraj, wyższość, siła, Zenit Sankt Petersburg, Cesarstwo, Cerkiew,
kraj, wiocha, Czajkowski, bezwzględnym rządem Putina i konfliktem na tle
europejskim, chamstwo, brak lęku
wysokości, car, gopnik, AK, kałasznikow, XS project, Bułhakow, Metro,
przyjaciele, las, agresja, moc, mróz, patusy, duże terytorium, strach,
barbarzyńcy, Prawosławie, ze mną, sprzęt wojskowy, Hardbass, propaganda, albo
jesteś bogaty albo biedny, braterstwo, połowa polityków boi się tego kraju,
państwo, debile, idiotyzm, hardkor, Andriej Arszawin, Cheeki Breeki – po 1 odpowiedzi
Pytanie 2 – Z czego
czerpiesz informację na temat Rosji?
Pytanie 3 – Według Ciebie o czym
najczęściej media informują w związku z Rosją?
Pytanie 4 – Czy uważasz, że w Polskich
mediach za często pojawiają się informacje o Rosji?
Pytanie 5 – czy uważasz, że media
przeinaczają rzeczywisty wizerunek Rosji?
BIBLIOGRAFIA:
I.
Artykuły
wykorzystane do analizy medialnego wizerunku Rosji:
1. Uczta w czasie zarazy,
pod. red. P.Woldana, Angora, 2016, nr 15
2. Muzyka i polityka na
Eurowizji, pod. red. P.Woldana, Angora, 2016, nr
22.
3. Postsocjalistyczne miasto
skandynawskie, pod. red. P.Woldana, Angora, 2016,
nr 25
4. Putin źle sypia,
pod. red. P.Woldana, Angora, 2016, nr 26
5. Erdogan, druh Putina,
pod. red. P.Woldana, Angora, 2016, nr 34
6. Ćwiczenia z zagrożenia,
pod red. P.Woldana Angora, 2016, nr 42
7. Szatańska rakieta Putina,
pod red. P.Woldana, Angora, 2016, nr 45
8. Rdzewiejąca duma, pod
red. P.Woldana, Angora, 2016, nr 45
9. Rosja jest niebezpieczna,
pod red. P.Woldana, Angora, 2016, nr 45
10. Romans mniemany, czyli
czar i balerina, pod. red. P.Woldana, Angora, 2016,
nr 47.
II.
Dodatkowe źródła:
1. Rosja [online] (29.12.2016)
dostępny w: http://nonsensopedia.wikia.com/wiki/Rosja
2.
Who
drinks the most alcohol? - consumption by country [online] (09.12.2016)
dostępny w:
http://www.worldatlas.com/articles/who-drinks-the-most-alcohol-consumption-by-country.html
3. T.Dąbrowski, Rola mediów w kształtowaniu wizerunku [online] (29.12.2016)
dostępny w: http://www.pwe.com.pl/files/1276809751/file/dabrowski_mir9_2013.pdf
4. Czym
jest wizerunek?
[online] (29.12.2016) dostępny w:
http://wizerunek.blox.pl/2007/09/Istnieje-wiele-piarowych-definicji-wizerunku.html
5. Wizerunek (w:) Inny Słownik Języka
Polskiego PWN P-Ż, PWN, Warszawa 200.
6. Wizerunek. W: W. Pisarek (red.)
Słownik terminologii medialnej. Wydawnictwo Uniwersitas, Kraków
[1] T.Dąbrowski, Rola mediów w kształtowaniu wizerunku [online] (29.12.2016)
dostępny w: http://www.pwe.com.pl/files/1276809751/file/dabrowski_mir9_2013.pdf
[2] Ibidem
[4] Czym jest wizerunek? [online] (29.12.2016) dostępny w:
http://wizerunek.blox.pl/2007/09/Istnieje-wiele-piarowych-definicji-wizerunku.html
[5] Wizerunek (w:) Inny Słownik Języka
Polskiego PWN P-Ż, PWN, Warszawa 200.
[8] Who drinks the most alcohol? - consumption by country [online] (09.12.2016) dostępny w:
http://www.worldatlas.com/articles/who-drinks-the-most-alcohol-consumption-by-country.html
[9] Rosja [online] (29.12.2016)
dostępny w: http://nonsensopedia.wikia.com/wiki/Rosja
Komentarze
Prześlij komentarz