Wstęp do polityki zagranicznej Chińskiej Republiki Ludowej

-


Jak Chińczycy postrzegają swój kraj w polityce zewnętrznej (zasady polityki zagranicznej)?
 Chińczycy postrzegają swój kraj w polityce zewnętrznej jako kraj niezależny i samodzielny, dążący do utrzymania pokoju na świecie. Prowadzą pokojową politykę zagraniczną. Podstawowym celem polityki zagranicznej Chińczyków jest ochrona niepodległości, suwerenności i integralności terytorialnej kraju. Chiny chcą stworzyć odpowiednie, dobre otoczenie dla reformy i otwarcia Chin na świat. Chiny poprzez swoją politykę zagraniczną chcą się modernizować oraz być ochroną dla pokoju na świecie. Chcą także sprzyjać wspólnemu rozwojowi. 



Główne cele chińskiej polityki zewnętrznej: 

- Konsekwentne prowadzenie polityki zagranicznej, w której Chiny są niezależne i samodzielne. 

- Chiny chcą być postrzegane jako państwo pokojowe, nie biorące udziału w konfliktach zbrojnych. 

- Chiny nie będą prowadzić rozwoju militarnego. 

- Sprzeciw wobec hegemonizmu. 

- Utrzymanie pokoju na świecie. 

- Popieranie krajów, które są równymi członkami międzynarodowej społeczności. 

- Chińczycy chcą rozwiązywać konflikty droga pokojową (rozmowami pokojowymi). 

- Uważają, że nie należy grozić siłą ani prowadzić ingerencji w sprawy wewnętrzne innych krajów. 

- Chiny chcą stworzyć nowy, racjonalny ład międzynarodowy. 

- Chińczycy uważają, że pięć zasad pokojowego współistnienia i inne normy prawa międzynarodowego powinny być podstawą do stworzenia nowego ładu międzynarodowej polityki i gospodarki. 

- Tworzenie na podstawie pięciu zasad międzynarodowego współistnienia stosunków przyjaznej współpracy ze wszystkimi krajami. 

- Uprawianie wszechstronnej polityki otwarcia na świat. 

- Chiny chcą prowadzić szeroką wymianę handlową, współpracę gospodarczo-techniczną oraz wymianę naukowo-kulturalną ze wszystkimi krajami i regionami świata, aby pobudzać wspólny rozwój. Chcą to robić na podstawie równouprawnienia i wspósmych korzyści. 



Pięć zasad pokojowego współistnienia: 

1. Wzajemne poszanowanie suwerenności i integralności terytorialnej.

2. Wzajemna nieagresja.

3. Wzajemna nieingerencja w sprawy wewnętrzne.

4. Równość i wzajemne korzyści.

5. Pokojowe współistnienie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Alfabet koreański

-
Obraz
Koreański alfabet określa się nazwą hangyl - 한글 (łacińska transkrypcja to Han'gûl.) W strukturze liter koreańskich wyróżnia się dziewięć podstawowych elementów graficznych: Wbrew pozorom cztery pierwsze znaki różnią się, ale wszystko po kolei. W alfabecie koreańskim występuje 24 liter ( 14 spółgłosek podstawowych, 10 samogłosek podstawowych) Dodatkowo wyróżnia się 5 spółgłosek geminowanych (czyli podwojonych) oraz 11 dyftongów ( dwie literki). SAMOGŁOSKI PODSTAWOWE I DYFTONGI SAMOGŁOSKOWE SPÓŁGŁOSKI PODSTAWOWE NG (ㅇ) wymawia się jako ng tylko na końcu wyrazu. W połączeniu z samogłoskami nie jest wymawiana (np: pang - pokój). Ten znak jest również używany gdy mamy dwie następujące po sobie samogłoski oraz na początku wyrazu, jeśli zaczyna się samogłoski. Dobrym przykładem jest wyraz oi - ogórek. W tym przypadku jego pisownia będzie wyglądał tak - 오이. SPÓŁGŁOSKI PODWÓJNE  W koreańskim nie ma rozróżnienia na wielkie i małe litery. Poszczególne sylaby pisze się w ta
Czytaj więcej

Ciekawostki językowe - język koreański - wymowa

-
Cześć!  Na dzisiaj przygotowałam post podobny (a nawet w sumie bardzo)  do tego który można było przeczytać na stronie jkoreanski.blogspot.com.  W dzisiejszych ciekawostkach językowych zapraszam na koreańską wymowę :)  Pisownia języka koreańskiego jest prosta, jednak wymowa -  już tak niekoniecznie. Zachęcam do słuchania muzyki i znajdywania różnych video odnośnie wymowy. Tak szybciej jej się nauczycie :) Oto kilka ważnych zasad odnośnie czytania znaków: ㅏ a a ㅑ ya ja ㅓ eo krótkie „o” ㅕ yeo krótkie „jo” ㅜ u u ㅠ yu ju ㅗ o długie „o” ㅛ yo długie „jo” ㅡ eu y (bardziej przypomina niemieckie „ü”) ㅣ i i ㅐ ae szerokie „e” (usta rozszerzone jak do uśmiechu) ㅒ yae szerokie „je” (usta rozszerzone jak do uśmiechu) ㅔ e e ㅖ ye je ㅚ oe łe ㅟ wi łi ㅢ ui yj/yi ㅘ wa ła ㅙ wae szerokie „łe” (usta rozszerzone jak do uśmiechu) ㅞ we łe ㅝ weo ło ㄱ g, k k (na początku zdania lub pojedynczego wyrazu oraz na końcu wyrazu) g (między dwoma samogłoskami lub w środku zdania) ㄴ n n
Czytaj więcej

Klasyfikacja Demonów Słowiańskich

-
Obraz
Po co ludziom wiara? Na to pytanie już od dawna próbowano znaleźć odpowiedź. Najogólniej wiarę można zdefiniować jako przekonanie o istnieniu istot lub zjawisk nadprzyrodzonych.[1] Wiara miała pomóc ludziom określić co jest dobre i słuszne, a co nie. Pozwalała także wierzyć w to, że człowiek to bowiem nie tylko ciało. Obok materialnej powłoki, tkwi w nim pierwiastek intelektualny, emocjonalny i wreszcie duchowy.[2] Ta materialna powłoka, istoty i zjawiska nadprzyrodzone nie zawsze muszą być to postacie pozytywne – w swojej pracy skupię na się na demonologii słowiańskiej, czyli na nauce o złych duchach, traktowana jako pomocnicza gałąź wiedzy o czarnej magii, a nie jako antyteza teologii.[3] Postaram się przedstawić ogólną kategoryzację słowiańskich demonów, przedstawiając po krótce kilku przedstawicieli danej grupy. Zanim jednak do tego przejdę, trzeba byłoby odpowiedzieć na pytanie skąd w ogóle wzięły się demony. Niektóre utożsamiane były z przyrodą, które pośredniczyły mię
Czytaj więcej